آیه 113 سوره آل عمران
| <<112 | آیه 113 سوره آل عمران | 114>> | |||||||||||||||
| |||||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
همه اهل کتاب یکسان نیستند، طایفه‌ای از آنها معتدل و به راه راست‌اند، در دل شب به تلاوت آیات خدا و نماز و طاعت حق مشغولند.
[همه اهل کتاب] یکسان نیستند، از اهل کتاب گروهی درستکار [و رعایت کننده حقّ خدا و مردم] هستند، آیات خدا را در ساعاتی از شب می خوانند و [به پیشگاه حق از روی تواضع و فروتنی] سجده می کنند.
[ولى همه آنان] يكسان نيستند. از ميان اهل كتاب، گروهى درستكردارند كه آيات الهى را در دل شب مى‌خوانند و سر به سجده مى‌نهند.
اهل كتاب همه يكسان نيستند. گروهى به طاعت خدا ايستاده‌اند و آيات خدا را در دل شب تلاوت مى‌كنند و سجده به جاى مى‌آورند.
آنها همه یکسان نیستند؛ از اهل کتاب، جمعیّتی هستند که (به حق و ایمان) قیام می‌کنند؛ و پیوسته در اوقات شب، آیات خدا را می‌خوانند؛ در حالی که سجده می‌نمایند.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
آناء: ساعتها. اوقات. مفرد آن انى (بر وزن عنب، فرس و صرد) آيد.
سواء: آن در اينجا به معنى مستوى و برابر است (مصدر به معنى فاعل).
نزول
محل نزول:
اين آيه همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است.
شأن نزول:
«شیخ طوسى» گوید: عبدالله بن عباس و قتادة و ابن جريج گويند: كه سبب نزول آيه چنين بود وقتى كه عبدالله بن سلام با جماعتى از يهود مسلمان شدند. احبار يهود گفتند: اينان از بدترين افراد ما بودند كه به محمد ایمان آوردند.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
«113» لَيْسُوا سَواءً مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ يَتْلُونَ آياتِ اللَّهِ آناءَ اللَّيْلِ وَ هُمْ يَسْجُدُونَ
همه اهل كتاب يكسان نيستند، طايفه‌اى از آنها (به طاعت خدا) ايستاده، آيات الهى را در دل شب تلاوت مى‌كنند و سر به سجده مى‌نهند.
نکته ها
اين آيه و آيه‌ى بعد، صفات خوب گروهى از اهل كتاب را بيان مى‌دارد كه عبارت است از قيام به اطاعت خدا، تلاوت كتاب آسمانى، سجده، امر به معروف و نهى از منكر و سرعت در كارهاى خير. در روايت آمده است؛ پيامبر فرمود: مراد از «حبل من اللّه» تمسك به قرآن و مراد از «حبل من النّاس» وصى من على بن ابيطالب است. «1»
همان‌گونه كه تلاوت قرآن به همراه اقامه نماز براى مسلمانان مورد ستايش الهى است، «إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتابَ اللَّهِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ ... يَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ» «2» تلاوت كتب آسمانى، همراه با عبادت و سجده براى اهل كتاب نيز مورد ستايش است. «يَتْلُونَ ... يَسْجُدُونَ»
خداوند در اين آيه به ارزش علم، عمل، تداوم، نشاط و عشق و جهت داشتن اشاره كرده است. با كلمه «يَتْلُونَ» به علم، با كلمه «يَسْجُدُونَ» به عمل، با عبارت «آناءَ اللَّيْلِ» به تداوم عمل و با كلمه «قائِمَةٌ» به عشق و نشاط در عمل و با عبارت «آياتِ اللَّهِ» به جهت
«1». تفسير برهان.
«2». فاطر، 29.
جلد 1 - صفحه 586
اشاره كرده است.
پیام ها
1- خوبى وكمال را از هر گروه و طايفه‌اى كه باشد، بپذيريم و بدان اقرار كنيم. در كنار انتقاد از ديگران، از خوبى‌هاى آنان غافل نشويم. «مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ»
2- يكى از راههاى جذب و دعوت ديگران، اقرار و اعتراف به كمالاتِ آنان است. «مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ»
3- عبادت، نياز به همّت، جدّيت، عشق و آمادگى دارد. «أُمَّةٌ قائِمَةٌ»
4- تلاوت آيات خدا در دل شب و عبادت و سجده در دل شب، موجب ستايش خداوندى است. «يَتْلُونَ آياتِ اللَّهِ آناءَ اللَّيْلِ»
5- تلاوت آيات و سجده به درگاه او، قيام به امر الهى است. «قائِمَةٌ يَتْلُونَ»
6- شب و بالاخص سحر، بهترين وقت براى مناجات است. «آناءَ اللَّيْلِ»
7- عالى‌ترين حالات عبادت، سجده است. «وَ هُمْ يَسْجُدُونَ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
لَيْسُوا سَواءً مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ يَتْلُونَ آياتِ اللَّهِ آناءَ اللَّيْلِ وَ هُمْ يَسْجُدُونَ (113)
«1» نهج البلاغه، حكمت 154.
تفسير اثنا عشرى، ج2، ص: 216
شأن نزول: عبد اللّه سلام و ياران او و اسيد مسلمان شدند. يهود زبان طعن گشودند كه اينها اشرار ما هستند كه خلاف اسلاف ما رفتار نمودند؛ آيه شريفه نازل شد:
لَيْسُوا سَواءً: نيستند مؤمنان اهل كتاب مساوى با كافران ايشان، پس بيان مساوى نبودن آنان را فرمايد به جمله مستأنفه كه: مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ: از اهل كتاب گروهى هستند پايدار به دين اسلام و قائم به حدود الهى، يا مستقيم بر قول صدق و عمل خالص و دين حق مراد امت قائمه، امت مستقيمه عادله‌اند كه بر جاده شريعت سلوك مى‌نمايند و اصلا به جانب افراط و تفريط كه طريق ضلالت است ميل نكنند و به آن منحرف نمى‌شوند، كه ابن سلام و امثال او هستند. نزد بعضى چهل نفر از نجران و سى نفر از حبشه و هشت نفر از روم بودند كه به حضرت عيسى عليه السّلام ايمان داشتند و به حضرت محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نيز ايمان آوردند و احكام و شريعت قرآن را تعليم گرفتند، چنانچه فرمايد: يَتْلُونَ آياتِ اللَّهِ: تلاوت مى‌كنند آيات خدا را كه قرآن باشد، آناءَ اللَّيْلِ وَ هُمْ يَسْجُدُونَ: در اوقات شب در حالى كه ايشان سجده مى‌كنند. مراد تلاوت قرآن است در نماز تهجد و تعبير از آن به تلاوت و در ساعات شب، يا سجود به سبب آنكه اين، ابين و ابلغ است در مدح، يعنى با آنكه تلاوت قرآن نمايند، سجده مى‌كنند؛ يعنى نماز يا سجده تلاوت يا سجده شكر.
تبصره: مفسرين را در آيه شريفه اقوالى است: 1- مراد نماز غفيله است بعد از نماز مغرب و عشاء. 2- مراد نماز وصيّت است ما بين نماز مغرب و عشاء كه از حضرت نبوى صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مروى است. 3- اكثر قائلند مراد تهجد و نماز شب كه احاديث بسيار در فضيلت آن وارد شده: از جمله:
1- از حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مروى است: ركعتان يركعهما العبد فى جوف اللّيل خير له من الدّنيا و ما فيها و لو لا ان اشقّ على امّتى
تفسير اثنا عشرى، ج2، ص: 217
لفرضتها عليهم. «1» يعنى: دو ركعت نماز كه بنده‌اى نصف آخر شب بگذارد، براى او بهتر است از دنيا و آنچه در آنست. و اگر نبودى دشوار بر امت من، هر آينه واجب مى‌كردم آن را بر ايشان.
2- شيخ صدوق رضوان اللّه عليه در ثواب الاعمال از حضرت صادق عليه السّلام روايت نموده، قال: صلاة اللّيل تحسن الوجه و تحسن الخلق و تطيّب الرّيح و تدرّ الرّزق و تقضى الدّين و تذهب بالهمّ و تجلو البصر. «2» هفت چيز را در نماز شب ذكر فرموده: 1- نيكو گرداند روى را. 2- نيكو نمايد خلق را. 3- خوش بو سازد. 4- وسعت دهد رزق را. 5- ادا كند دين را. 6- برطرف نمايد غصه را. 7- جلا دهد چشم را.
3- فرمود: اوحى اللّه تعالى الى موسى عليه السّلام قم فى ظلمة اللّيل اجعل قبرك روضة من رياض الجنّة. «3» خداى تعالى وحى فرمود به حضرت موسى عليه السّلام: برخيز در تاريكى شب به نماز، تا قرار دهم قبر تو را باغى از باغات بهشت.
4- در وصاياى نبوى به علوى عليهما السلام فرمود: عليك بصلاة اللّيل عليك بصلاة اللّيل عليك بصلاة اللّيل. «4» حضرت سه مرتبه تكرار فرمود: بر تو باد به نماز شب.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
لَيْسُوا سَواءً مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ يَتْلُونَ آياتِ اللَّهِ آناءَ اللَّيْلِ وَ هُمْ يَسْجُدُونَ (113)
ترجمه
نيستند يكسان از اهل كتاب گروهى ايستاده‌اند ميخوانند آيات خدا
جلد 1 صفحه 481
را در ساعات شب و آنها سجده ميكنند.
تفسير
چون خداوند متعال بيان فرمود كه بعضى از اهل كتاب مؤمنند ولى بيشترشان كافر و فاسقند و بيان اوصاف كفار را فرمود و عموم لفظ بدوا شامل تمام اهل كتاب ميشد اراده فرمود كه رفع توهم شمول را صريحا بفرمايد تا امر مشتبه نشود و ضمنا اوصاف مؤمنين آنها را بيان فرمايد تا فضل آنها ظاهر شود و دلخوش باشند بالطاف الهى و ايمن شوند از وعيدهائيكه بغير آنها از اهل كتاب داده شده است لذا فرمود تمام اهل كتاب يكسان نيستند بعضى از اهل كتاب گروهى هستند كه قيام بحق دارند و مسلمان شده‌اند يا قائم الليل هستند براى تهجد و در نماز شب تلاوت قرآن مينمايند يا مطلقا چون قرائت قرآن در شب فضيلت مخصوص دارد و آنها سجده مى كنند در تهجدشان يا مطلقا چون سجده براى خدا از افضل طاعات است و بنظر حقير و او در و هم يسجدون حاليه نيست زيرا قرائت در سجده مزيتى ندارد بلكه مكروه است و كسانيكه و او را حاليه دانسته‌اند سجده را كنايه از نماز قرار داده‌اند براى آنكه اشرف اركان نماز و نهايت خضوع در پيشگاه احديت است و به نظر حقير تكلف است.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
لَيسُوا سَواءً مِن أَهل‌ِ الكِتاب‌ِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ يَتلُون‌َ آياتِ اللّه‌ِ آناءَ اللَّيل‌ِ وَ هُم يَسجُدُون‌َ (113)
مساوي نيستند تمام اهل الكتاب بلكه يك جماعتي از آنها هستند که قيام كردند در امر دين و در دلهاي شب تلاوت آيات قرآني مينمودند و بعبادت خدا ميپرداختند و در پيشگاه احديت بخاك ميافتادند.
اينکه آيه شريفه اهل كتاب را دو دسته ميكند: يك دسته كساني که در آيات قبل شرح آنها گذشت و دسته دوم اخيار اهل كتاب هستند و آنها كساني هستند که در حق پا برجا هستند لذا ميفرمايد:
لَيسُوا سَواءً اينکه جمله مستقلّه است يعني تمام اهل كتاب يك نحوه نيستند بلكه خوب و بد دارند، بعد بيان ميفرمايد خوبان آنها را.
جلد 4 - صفحه 320
مِن أَهل‌ِ الكِتاب‌ِ من تبعيضيه يعني بعض اهل كتاب أُمَّةٌ قائِمَةٌ امة بمعني جماعة است يعني يك جماعة از اهل كتاب قائمة هستند يعني پا برجا قيام بحق و صراط مستقيم نمودند و دين حقه اسلام را از روي حقيقت قبول كردند.
يَتلُون‌َ آياتِ اللّه‌ِ تلاوت آيات قرآني ميكنند.
آناءَ اللَّيل‌ِ آناء جمع آني بمعني برهه از زمان نه جمع آن که طرف زمان باشد زيرا جمع آن آنات ميآيد نه آناء، و بعبارت ديگر همزه آناء لام الفعل است، اني يا بكسر يا بفتح علي اختلاف و اصل آن يائيست در جمع بدل بهمزه شده و مراد ساعات ليل است چنانچه ميفرمايد أَمَّن هُوَ قانِت‌ٌ آناءَ اللَّيل‌ِ ساجِداً وَ قائِماً زمر آيه 12.
وَ هُم يَسجُدُون‌َ ظاهرا اشاره بصلاة ليل است چنانچه در فضيلة آن آيات و اخبار بسيار وارد شده وَ مِن‌َ اللَّيل‌ِ فَتَهَجَّد بِه‌ِ نافِلَةً لَك‌َ عَسي أَن يَبعَثَك‌َ رَبُّك‌َ مَقاماً مَحمُوداً اسري آيه 81.
و در مجمع دارد
(و قد صح‌ّ عن النبي‌ّ صلّي اللّه عليه و آله و سلّم انه قال ركعتان يركعهما العبد في جوف الليل الاخر خير له من الدنيا و ما فيها و لو لا ان اشق علي امتي لفرضتهما عليهم)
(و قال ابو عبد اللّه عليه السّلام ان البيوت الّتي يصلي فيها بالليل «و خ ل» بتلاوت القرآن يضي‌ء لاهل السماء کما يضي‌ء النجوم لاهل الارض)
(و قال عليه السّلام عليكم بصلاة الليل فانها سنّة نبيكم و دأب الصالحين قبلكم و مطردة الداء عن اجسادكم)
انتهي. و اخبار در اينکه باب بسيار است.
321
برگزیده تفسیر نمونه
]
اشاره
(آیه 113)
شأن نزول:
در شأن نزول این آیه و دو آیه بعد، گویند هنگامی که «عبد اللّه بن سلام» که از دانشمندان یهود بود با جمع دیگری از آنها اسلام آوردند یهودیان و مخصوصا بزرگان آنها از این حادثه بسیار ناراحت شدند، و در صدد برآمدند که آنها را متهم به شرارت سازند تا در انظار یهودیان، پست جلوه کنند، و عمل آنها سر مشقی برای دیگران نشود، لذا علمای یهود این اشعار را در میان آنها پخش کردند که تنها جمعی از اشرار ما به اسلام گرویده‌اند! اگر آنها افراد درستی بودند آیین نیاکان خود را ترک نمی‌گفتند و به ملت یهود خیانت نمی‌کردند، آیه نازل شد و از این دسته دفاع کرد.
تفسیر:
روح حق جویی اسلام- به دنبال مذمتهای شدیدی که در ایات گذشته از قوم یهود به عمل آمد، قرآن در این آیه برای رعایت عدالت و احترام به حقوق افراد شایسته و اعلام این حقیقت که همه آنها را نمی‌توان با یک چشم نگاه کرد می‌گوید: «اهل کتاب همه یکسان نیستند، و در برابر افراد تبهکار، کسانی در میان آنها یافت می‌شوند که در اطاعت خداوند و قیام بر ایمان ثابت قدمند» (لَیْسُوا سَواءً مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ).
صفت دیگر آنها این است که: «پیوسته در دل شب آیات خدا را تلاوت می‌کنند» (یَتْلُونَ آیاتِ اللَّهِ آناءَ اللَّیْلِ).
و در پایان آیه از خضوع آنها یاد می‌کند و می‌فرماید: «و در برابر عظمت پروردگار به سجده می‌افتند» (وَ هُمْ یَسْجُدُونَ).
ج1، ص322
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
- ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
- ↑ طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 2، ص 693.
- ↑ ابن ابى‌حاتم در تفسير خود و نيز طبرانى و ابن منده نيز اين موضوع را از ابن عباس روايت كنند و اسامى كسانى كه با عبدالله بن سلام ایمان آورده بودند بدين شرح است: ثعلبة بن سعية و اسيد بن سعية و اسد بن عبد، - صاحب كشف الاسرار از عطا نقل كند كه جماعتى از انصار مانند اسعد بن زرارة و براء بن معرور و محمد بن مسلمة و محمود بن مسلمة و ابوقيس صرفة بن انس كه قبلا نيز موحد بودند وقتى كه ايمان آوردند اين آيه براى آنها نازل گرديد.
- ↑ صاحب مجمع البيان بنا به نقل از عطا چنين گويد: كه اينان چهل نفر از اهل نجران و سى و دو نفر از اهل حبشه و هشت نفر از اهل روم بودند كه مسيحى بوده و به رسول خدا ايمان آوردند سپس اين آية نازل گرديد.
- ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شيخ طوسي و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 140.
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.